คำจำกัดความทางกฎหมายของภาพลามกอนาจารค่อนข้างจะเป็นไปตามอำเภอใจ รูปแบบที่นิยมมากที่สุดคือการแสดงแอบดู เปลื้องผ้า และการแสดงทางเพศแบบสด คำจำกัดความที่อนุรักษ์นิยมมากกว่านั้นรวมถึงภาพยนตร์เรท R ทั้งหมด รายการเคเบิลสำหรับผู้ใหญ่ และแม้แต่รายการโทรทัศน์ที่สำคัญ โดยไม่คำนึงถึงสถานะทางกฎหมาย ภาพลามกอนาจารเป็นอันตรายต่อผู้ที่ถูกเปิดเผยโดยไม่เจตนา ทางออกง่ายๆ สำหรับปัญหานี้คือการจำกัดการจัดแสดงภาพลามกอนาจารไว้เฉพาะร้านหนังสือและโรงภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ที่มีป้ายบอกทางที่ดี ผู้ที่อาจถูกดูหมิ่นด้วยภาพลามกอนาจารจะไม่เข้าไปข้างในสถานประกอบการเหล่านั้น
เนื่องจากอินเทอร์เน็ตกลายเป็นประชาธิปไตยและเข้าถึงได้ง่ายกว่า อุตสาหกรรมภาพอนาจารก็เปลี่ยนไปเช่นกัน แทนที่จะถูกครอบงำโดยแบรนด์ที่มีเสน่ห์เพียงไม่กี่แบรนด์ อุตสาหกรรมนี้กลับมีความหลากหลายมากขึ้น ในขณะที่กลุ่มเล็กๆ ของอุตสาหกรรมสื่อลามกมุ่งมั่นที่จะนำความหลากหลายมาสู่วงการบันเทิง บริษัทกระแสหลักไม่มีทรัพยากรในการสร้างประสบการณ์ที่ครอบคลุมอย่างแท้จริงสำหรับผู้ชมของพวกเขา ซึ่งหมายความว่าผู้ชมจำนวนมากอาจมีประสบการณ์ด้านลบกับสื่อลามก
เนื่องจากอุตสาหกรรมภาพลามกอนาจารมีความสามารถในการทำกำไรสูง หลายบริษัทจึงพยายามทำให้เนื้อหาของตนมีจริยธรรมมากขึ้น แม้ว่าภาพลามกอนาจารบางเรื่องอาจเป็นเรื่องจริง แต่ส่วนใหญ่ยังคงหยาบคาย โหดร้าย และไม่ระบุชื่อ นอกจากนี้ อินเทอร์เน็ตยังทำให้การละเมิดลิขสิทธิ์ภาพลามกอนาจารเป็นเรื่องง่ายมาก และในขณะที่ปัญหาการละเมิดลิขสิทธิ์เป็นปัญหาใหญ่ บริษัทเหล่านี้หลายแห่งก็ได้รับประโยชน์จากภาวะถดถอยครั้งใหญ่เช่นกัน
รัฐบาลควบคุมอุตสาหกรรมภาพลามกอนาจาร และสตูดิโอของอุตสาหกรรมนั้นอยู่ภายใต้กฎหมายที่เข้มงวดที่ป้องกันการแสวงประโยชน์ทุกรูปแบบ ด้วยเหตุนี้ บริษัทส่วนใหญ่จึงถูกควบคุมโดยกฎหมาย พวกเขาจำเป็นต้องเก็บรักษาบันทึกสำหรับนักแสดงในภาพยนตร์ของพวกเขา บันทึกเหล่านี้รวมถึงอายุ ความยินยอม และข้อมูลทางธุรกิจ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เก็บบันทึกการค้าประเวณี บริษัทเหล่านี้ยังมีหลักปฏิบัติที่เคร่งครัด
ข้อสันนิษฐานแบบเสรีนิยมต่อต้านการออกกฎหมายนั้นสูง สิทธิของนักแสดงและสิทธิ์ของผู้ชมไม่ได้รับการคุ้มครอง แต่แรงงานถูกเอารัดเอาเปรียบอย่างมาก คนงานเหล่านี้ขายการแสดงเพื่อเงิน แต่พวกเขามีทางเลือกไม่มากนักนอกเหนือจากนี้ แม้ว่ารัฐบาลจะไม่ได้กำหนดเป้าหมายภาพอนาจารโดยตรง แต่ก็มักจะเป็นวิธีเซ็นเซอร์เนื้อหา โชคดีที่พวกเสรีนิยมไม่ถือว่าภาพลามกเป็นกิจกรรมทางอาญา
คำว่า "ลามกอนาจาร" ไม่ใช่คำที่เจาะจง มันสามารถอ้างถึงอะไรก็ได้ที่ส่งเสริมพฤติกรรมทางเพศ รวมถึงวิดีโอ เพลง และสื่ออื่นๆ แต่มันไม่ได้เป็นเสาหิน และมีภาพลามกอนาจารหลากหลายรูปแบบ สื่อถึงข้อความที่ขัดแย้งกันมากมายโดยไม่คำนึงถึงสื่อ บางส่วนเป็นแบบโบราณและบางส่วนเป็นแบบร่วมสมัย พวกเขาอาจไม่เกี่ยวข้องกันด้วยซ้ำ หากคุณกำลังมองหาคำจำกัดความของภาพอนาจาร คุณมาถูกที่แล้ว
คำว่า "หนังxxx" เป็นคำที่กว้างและใช้ในหลายบริบท จุดประสงค์คือทำให้ภาพอนาจารเข้าถึงได้และสนุกสนานมากขึ้น เป็นวิธีการส่งเสริมเรื่องเพศโดยทั่วไป การใช้คำว่า "ภาพอนาจาร" ขึ้นอยู่กับคำจำกัดความของคำนี้ ยังครอบคลุมถึงบริบทที่เกิดขึ้น เนื้อหาของภาพลามกอนาจารมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับการเผยแพร่
นักวิจารณ์ภาพลามกอนาจารบางคนมองว่าเป็นรูปแบบของการหาประโยชน์ทางเพศ พวกเขากล่าวว่าอุตสาหกรรมนี้เป็นเครื่องมือที่ทรงพลังสำหรับการแสวงหาผลประโยชน์จากผลกำไร พวกเขาโต้แย้งว่าการห้ามการปฏิบัตินี้เป็นการแทรกแซงของบิดา พวกเขาโต้แย้งว่าผู้หญิงที่แสดงภาพลามกอนาจารเป็นพลเมืองที่ปกครองตนเองโดยสมบูรณ์ และจะไม่สามารถหาเงินได้หากพวกเขาไม่ต้องการ พวกเขาโต้แย้งว่าการแบนใด ๆ จะเป็นการตัดสินใจที่ไม่ฉลาด เนื่องจากอาจมีผลเสียต่อทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
ภาพอนาจารเชิงพาณิชย์เริ่มต้นในช่วงแรก ๆ ของอินเทอร์เน็ต เดิมมีการแชร์ผ่าน BBS ซึ่งผู้ใช้จะโทรเข้าสู่คอมพิวเตอร์ระยะไกลและเชื่อมต่อกับผู้อื่นผ่านเซิร์ฟเวอร์ สามารถดาวน์โหลดไฟล์ได้อย่างอิสระ และบางครั้ง ไฟล์เหล่านั้นก็ถูกเข้ารหัสเพื่อดาวน์โหลด บางคนพยายามขายไฟล์บน BBSes แต่ขนาดของไฟล์ทำให้ราคาสื่อไม่ได้ ความพยายามครั้งแรกในการแสวงหาผลกำไรจากภาพอนาจารไม่ได้เกิดขึ้นจนถึงปี 1600
การผลิตและจำหน่ายภาพอนาจารเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจ แม้ว่าบางคนจะมองว่าเป็นกิจกรรมที่ไม่จำเป็น แต่ก็เป็นรูปแบบของการแสดงออกอย่างอิสระที่ควรได้รับการคุ้มครอง หลายคนมักไม่ยอมรับ แม้ว่าหลายคนอาจพบว่าเนื้อหาลามกอนาจารที่ไม่เหมาะสม แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นการละเมิด เนื้อหาลามกอนาจารบางอย่างไม่คุ้มกับเวลาหรือความพยายามในการรับชม การเซ็นเซอร์ภาพและภาพยนตร์เหล่านี้ส่งผลให้ขาดความเป็นส่วนตัว